Bahriyeli Kalem

Asım’ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek. Şuheda gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar... O, rukü olmasa, dünyaya eğilmez başlar, Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker! Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer. Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid’i. Bedr'in aslanları ancak bu kadar şanlı idi. ... Şu mehmetçiğin tertemiz yüzü, anasının endişeli bakışı. Her gün ocaklara düşen şehit ateşleri. Daha yirmisindeydi. O anasına babasına, ailesine doyamadı, onlar da ona. Arkadaşlarıyla artık dışarı çıkamayacak. Gezip tozup eğlenemeyecek. Bir kız sevemeyecek, belki sevmişti ama artık ardında, gözü yaşlı bırakacak. Baba olamayacak, çocuğunun ilk adımını atmasının nasıl bir his olduğunu hiç bilemeyecek, ilk baba deyişini duyamayacak. Terör belası 84'ten beri nice canlarımızı kopardı bizden. Bebeğinden yaşlısına

Cizre'deki meskun mahal operasyonlarında şehit düşmüş olan Bordobereli Üsteğmen Uğur Taşçı . Hatırladınız mı? Türkiye'nin güneydoğusunda savaş vardı bir dönem. Her gün şehit haberleri, hendekler, barikatlar, menfezlere tuzaklanmış eypler... Hendekler belki kalktı ama her gün şehit haberleri gelmeye devam ediyor. Bir şehidin yasını tutamadan bir başkası toprağa düşüyor. Uğur üsteğmen şehit olduğunda harp 2 ilk dönemi bitirmiş yarı yıl tatilindeydim. Cenazesine gittiğimde herkes oradaydı. Şimdi orada bulunanlardan sadece ailesinin içinde bu acı hala var. Silah arkadaşlarında hala var. Ama o gün oraya gelip cenazeye katılan hiçbir siyasi Uğur üsteğmeni hatırlamıyor bile. Eğer Ömer Halis Demir de Cizre'de, Nusaybin'de velhasıl meskun mahal operasyonlarında ya da dağlarda teröristlerle çarpışırken şehit olsaydı göreceği değer bu olacaktı. Unutulmak. Senin adın demokrasi şehidi olarak anılmıyor belki komutanım, adını zikredenlerin sayısı belki fazla değil. Ama s